Oprócz opowiadań opierających swą fabułę na przesłankach nauki (jak choćby äSupernowaö, äTransplantacjaö, czy äZapis z planety Lhaaraö) znajdziemy tu też takie, które wyraźnie się od nauki dystansują. Prócz promującego tomik opowiadania pod tym samym tytułem możemy zapoznać się z innymi, jak choćby äDziwny spadający kamieńö, w którym cios tubylczą maczugą w sondę kosmiczną może być odebrany przez jej konstruktorów za potężne ciśnienieů Sporą część tekstów äJana Ciągwyůö zajmuje kontakt z obcymi cywilizacjami, który przedstawiony tu bywa ze sporą dawką humoru. äI wprost do piekłaö na przykład to relacja spotkania z obcymi, którzy przypominają diabły (uświadamiają oni zresztą Ziemianom, że ich wyobrażenia o piekle i jego mieszkańcach biorą się właśnie z ich planety). äSpotkanieö z kolei rodzi wątpliwość, czy aby kontakt przedstawicieli dwóch różnych kosmicznych ras nie kończy się zazwyczaj obłędem. Inne humorystyczne przedstawienie kontaktu to äZniszczone zasiewyö ľ przypominające klimatem historie tworzone przez Kiryła Bułyczowa ľ które opowiada o lądowaniu na planecie 03/11. Przejętą misją załogę wita rozwścieczony członek miejscowej społeczności i z pretensjami o zniszczone pola zasiewów przegania ich z powrotem do rakiety. Opowiadania Dworaka i Danaka łączą ze sobą tak nieodzowne elementy literatury s-f jak: wyprawa kosmiczna (äWielka encyklopediaö, äSkoki w przestrzeniö, äGrawiskafö), kontakt, eksperyment naukowy, czy też powodowane codziennymi problemami emocje człowieka przyszłości (äMiłość kosmonautyö). Najlepszymi wydają mi się äTemidaö ľ wizja odczłowieczonej rzeczywistości w postaci zautomatyzowanej rozprawy sądowej, oraz äTransplantacjaö ľ dramatyczne efekty połączenia głowy z obcym ciałem, czyli zanik tożsamości w wyniku przeszczepu mózgu.