"Odeszli" to nie tylko zbiór wspomnień o wybranych ludziach, znanych Autorowi. Temat książki należałoby również - a może przede wszystkim - widzieć w symbolicznym związku z życiem Kazimierza Wyki. Wprowadził do niej bowiem Rodziców, Nauczycieli i Przyjaciół. Wprowadził tym samym, jak się wydaje, następujące po sobie etapy własnego losu, którego sumą miały być "Dłonie Marii". Szkic ten, pisany długo i wciąż doskonalony, stanowi teoretyczne i emocjonalne uzasadnienie całego zbioru. W przeciwieństwie do innych tekstów, nie był wcześniej publikowany, chociaż Autor wiele mówił o swojej pracy nad nim i zapowiadał rychłe jego ukończenie. Doprowadził zamiar do końca - świadczy o tym adnotacja pod rękopisem: "wersja druga ostateczna". "Śmierć nadaje kształt miłości..." - rozpoczynający "Dłonie Marii" cytat z Camusa sygnalizuje czytelnikowi, iż nie tylko obowiązek pamięci zaciążył nad autorską inspiracją. Syn, uczeń i przyjaciel ukazuje tych, którzy z jego życia odeszli, ubożąc je, lecz i pomnażając o egzystencjalną refleksję. I dlatego wdzięczny dłużnik, a nie hagiografista jest autorem tej książki. Z "Posłowia" Marty Wyki Zbiór skupia wspomnienia o znanych autorowi ludziach nieżyjących: Stefanie Kołaczkowskim, Karolu Ludwiku Konińskim, Juliuszu Kleinerze, Kazimierzu Nitschu, Tadeuszu Mikulskim, Stanisławie Pigoniu, Wacławie Borowym, Marii Dąbrowskiej, Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej, Wilhelmie Machu, Adamie Polewce. Część tekstów publikowana jest po raz pierwszy. Plan tej książki opracował sam autor w roku 1972.